HISTORIA Utwórz PDF Drukuj Poleć znajomemu

                     Active Image        Active Image   

Krótka Historia Vistalite Drums

Znajdziecie tu informacje o perkusjach Vistalite,

które udało mi się zebrać w ciągu kilku ostatnich lat. 

Dodatkowymi wiadomościami lub uwagami

o dostrzeżonych błędach, możecie się podzielić

- z nami i innymi miłośnikami tych instrumentów

- pisząc na adres: vistalite@vistalite.eu

 

 

Przed Vistalite

Vistalite jest nazwą akrylowej linii bębna wykonanej  

przez Ludwig Drum Company . Pomimo, że teraz

nazwa ta utożsamiana jest z akrylowymi bębnami,

Ludwig Vistalites nie były pierwsze  i wielu mogło

by nawet uznać, że  nie były to najlepsze akrylowe

bębny w tamtych czasach.  Akrylowe perkusje najpierw

zostały wytworzone przez Bill Zickos z Kansas w 1959

z handlowym przeznaczeniem produkcyjnym dziesięciolecie

później. Ron Bushy z Iron Butterfuly heavy metalowego

zespołu tamtych czasów,  był pierwszym promotorem 

akrylowych perkusji Zickos w 1969. We wczesnych

latach 1970's firma Fibes wyprodukowała z plastiku

perkusję i zaprezentowała ją szerszej publiczności

dzięki dwóm znanym już perkusistom Bill Cobham

(Mahavishinu Orchestra) i Nick Mason (Pink Floyd)

którzy grali na czystych (bezbarwnych) akrylowych

zestawach  z Fibes. Legenda głosi, że Ginger Baker

(Cream) sprawił sobie akrylowy zestaw sam, przez

wyginanie płachty plastiku na jego kuchence grzewczej.

Same bębny są zrobione z akrylowych płyt, które

zostają rozgrzane i nadaje się im kształt cylindra według

określonej formy. Szwy zostają następnie przyklejone 

akrylową żywicą i kadłuby wtedy wykończone podobnie

do sposobu wykończenia bębnów drewnianych.

 

 

Ludwig  Vistalite

The Ludwig Drum Company rozpoczęło produkcję serii 

Vistalite w 1972, za późno by dodać do katalogu z

1973 oferty Ludwig Percussion.

Na początku było dostępnych sześć kolorów :

Wybrana grafika Wybrana grafika Wybrana grafika    
clearbluered   
Wybrana grafika Wybrana grafika Wybrana grafika    
amber yellow green    
 

Bębny nie  zostały wyprodukowane w  głównej fabryce  

Ludwiga  w Chicago, powłoki w rzeczywistości  zostały

opracowane i wyprodukowane przez Cadillac Motors

plastics devision. Jedne z pierwszych reklam tej  linii

promowały nazwę  "Stratosphere Drums" ( stratosferyczna

perkusja), chociaż ta metka szybko zniknęła (czy to

kiedykolwiek powinno być uczynione publiczne?).

John Bonham zaczął grać na zestawie Vistalites w 1973

i jego imię na stałe zostało związane z Ludwig  Vistalite

i rozpoznawalne jako nierozłączna para na całym świecie.

 

Vistalite zmienia się przez lata

Następujące dane powinny  pomagać ci rozpoznawać 

twój zestaw  Vistalite:

1972 (inauguracja) - bębny  były dostępne w wersjach:

przezroczystej oraz w kolorach: niebieskim, czerwonym,

bursztynowym, żółtym i zielonym. Wczesne korpusy zostały

złożone z elementów o dużym kącie ścięcia,

a następnie lukę wypełniano czystą akrylową

żywicą. Efekt czystej żywicy sprawia, że kolor wydaje

się przygasnąć przy szwie na kolorowych muszlach.

Na zestawach z podwójnymi bębnami z przodu

montowanymi na statywie umieszczonym na centrali,  

szwy zwykle zostały ustawione na  stronie kotów

naprzeciw uchwytu do mocowania bębna na statywie,

tabliczka z logo oliwkowo-niebieska była ustawiona

przodem do publiczności, a tlumik z jednym wkrętem

i nylonową podkładką po stronie

perkusisty . Kotły koncertowe (z jednym naciągiem)

miały szew ustawiony pod przeciwnej stronie emblematu 

pod kątem 90° do zacisku, a odznaki wciąż zostały

ustawione od strony publiczności. Dlatego  zarówno

jak chodzi bębny koncertowe (te z jednym naciągiem)

jak i tradycyjne z dwoma naciągami, było jasne określenie

czy służą do montażu z  lewej strony czy z prawej.

Jak z inne zestawy Ludwiga, komplety z kotłami  

koncertowymi o średnicy ponad 12 cali zostały

z czasem wyposażone w standardowe uchwyty

do montażu na  Ludwikowskim statywie.

Bardzo wczesne zestawy cierpiały na delikatne spękania

akrylu. To był rezultat akrylowych plansz wyjętych z pieca 

przed doprowadzeniem do wymaganej temperatury.

Metody produkcyjne zostały zmienione w ciągu kilku

miesięcy inauguracji i problemy szybko zniknęły .       

W 1975 rok zobaczyliśmy pierwsze główne zmiany w  linii

Vistalite. Najbardziej znaczące  było wprowadzenie tęczy

Vistalite. Kotły wyprodukowano w sześciu wzorach .

Wraz z tęczą , szew 'V' teraz został ustawiony na

wewnętrznej stronie bębna i dodano kolor akrylowej

żywicy i został rozwiązany problem odbarwienia szwu.

Regulator tłumik był teraz dopasowany z nylonowym

rękawem i trzema otworami, wstawiono także płytkę mającą

na celu wzmocnienie regulatora. Ustawienie szwu stało

się logiczne i konsekwentne we wszystkich modelach 

po przeciwnej stronie do logo LUDWIGA. Pod względem

kolorów, dodano biały i czarny  tym razem nie przezroczyste

jak to robiono do tej pory.

Tabliczka z logo i tłumik były teraz umieszczone 

razem, naprzeciw mocowania bębna  - stwarzając

możliwość dwukierunkowego zawiaszania (chociaż

pozycja szwu na Vistalites wciąż implikowała lewą stronę

i bębny prawy-boczny).         

Późny 1977 ze sprzedażami z mniej niż 50 kompletów,

zieleń została wycofana  z serii  Vistalite. Dymy (smoke)

czyli rodzaj prześwitującego szarego został w to miejsce

dodany.          

1978 Ludwig rozpoczął produkcję paru dodatkowy głębokich

tomówz jedną membramą, ale znacznie dłuższe od standartowych,

to super zestawy koncertowe. Centrale  były wykonywane

z dwoma naciągami (jeden od frontu, jeden tylny - naturalnie).

1978 również zobaczył wprowadzenie na rynek zestawy Tivoli 

(można je zobaczyć w katalogach na 1980). Oparty na trój-

kolorowym wzorze bębna, zestawy Tivoli  posiadały maleńkie

światła zamocowane wzdłuż dwóch poziomych szwów.

Światła były zasilane przez transformator sieciowy.

Pięć różnych zestawów było dostępnych z 22 albo 24 calową

centralą. Elektronika była skomplikowana i zarówno

żarówki jak i zasilacz prądu cierpiały na wysoką awaryjność.

Ludwig odniósł dotkliwą porażkę na linii Tivoli. W pełni

pracujący komplet  Tivoli jest teraz jednym z najcenniejszych

Vistalites na używanym rynku.              

Późny 1979 tuż zanim produkcja została przerwana w 1979

Ludwig zmieniła kształt tabliczki zaokrąglając ich kąty na

obrzeżach,a  szew został ustawiony pod kątem 90° od  góry

czyli od znaczka fabrycznego tak jak  to było zawsze na kotłach

koncertowych.

 

 
« poprzedni artykuł   następny artykuł »